Τα μελλούμενα

(M. C. Escher-The crystal ball)

Πόσο μέλλον να σου δείξω;

Ο καφές στο φλιτζάνι

έγινε μαύρο κατακάθι

που σκεπάζει τα μελλούμενα

Ασήμωσε, να τον κουνήσω

Βγήκαν στην επιφάνεια

άνθρωποι, μέρες, λόγια

δείπνα και ξεφαντώματα

σε φωτισμένα σπίτια

και μια ψηλόλιγνη μικρή

κρυφά να τραγουδάει.

Πόσο ακόμα μέλλον να σου δείξω;
Θόλωσε το γυαλί
από τη δροσιά του απόβραδου
Ασήμωσε, να το σκουπίσω
Εσένα βλέπω κατάμονο
σε σκοτεινό γραφείο
σωρό να γράφεις γράμματα
που δεν θα διαβαστούνε
κρυφογελώντας μεταξύ
σαν κάτι να θυμάσαι.

Πόσο ακόμα μέλλον να σου δείξω;
Τα χαρτιά κολλάνε
αφήνοντας μόνο
λίγες χαραμάδες ζωής
Ασήμωσε, να ξεκολλήσουν
Επτά σπαθί, χαρά πολλή
θα πάρεις στην ψυχή
τόση που θα την σπάσει
Θανατεμένος θα γελάς
και θα αναρωτιέσαι.

Πόσο μέλλον να σου δείξω;
Μη μ’ ασημώνεις άκριτα
Το μέλλον σου το ξέρεις.