Σελίδες

21.10.11

Τατουάζ με λέξεις


Αν είχε σκούφια
θα βάσταγε από πολύ μακριά
είχε όμως μόνο
ένα τριμμένο σακάκι
ένα χιλιοπαθημένο τζην
και ένα κορμί γεμάτο λέξεις
γραμμένες με άσβηστο μελάνι
ΟΛΓΑ και ΜΑΡΙΑΝΝΑ
η μια του είχε κάψει την καρδιά
η άλλη τις φλέβες
και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
η μόνη που ξέμεινε επάνω του
μαζί με την κακιά αρρώστια στα πνευμόνια
που τον έκανε να φτύνει νύχτα-μέρα
την ψυχή του σε ματωμένα κομμάτια


Δεν τον ένοιαζε που έμενε
στα σκουπίδια
έτσι κι αλλιώς
εκεί έμεναν όλοι πια
ήταν το βλέμμα τους
που τον ένοιαζε
μισό, στεγνό και βιαστικό
να μη σταματάει πουθενά
ούτε στις λέξεις
ΟΛΓΑ και ΜΑΡΙΑΝΝΑ και ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ
ούτε στο πέος του
παραγεμισμένο με παραφίνη
και καμαρωτό σαν ταριχευμένο γεράκι


Δεν ήταν όμως μακριά
η μέρα που όλοι
θα μιλούσαν γι’ αυτόν
με τρόμο
με πόνο
με αίμα
και θα πρόσεχαν
τη γραμμένη φράση
στο μέρος της καρδιάς του
ΚΑΛΩΣΗΛΘΑΤΕ ΣΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ.

6 σχόλια:

Woman in Blogs είπε...

Αυτά τα βλέμματα, τα μισά, τα στεγνά και τα βιαστικά, τα χάριζα απλόχερα
Και τώρα, αχάριστος κανείς δε στάθηκε, τα πήρα όλα πίσω
Καληνύχτα!

Μαρία Δριμή είπε...

Ένα πρωί καθόμουν σε ένα καφέ της πλατείας με τη μικρή μου κόρη. Ήρθε ένας μικροπωλητής στο τραπέζι μας. Εγώ τον απέπεμψα, χωρίς να καταλάβω ότι δεν τον κοιτάω. Η Άννα με ρώτησε: "Γιατί δεν κοιτάς τον κύριο, μαμά, ενώ του μιλάς;" Η ερώτηση αυτή ήταν πραγματικό χαστούκι.
Καλωσήλθες, Woman in Blogs!

Τα σπορτέξ είπε...

Αυτο το "καλως ηλθατε στη κολαση" ...

Πολυ ομορφο το κειμενο σου, αλλη μια φορα.

Margo είπε...

Πολύ καλό!!!
Τίποτε δεν είναι σίγουρο σε αυτή τη ζωή, καλώς ή κακώς..

Καλή βδομάδα Μαρία μου..

Μαρία Δριμή είπε...

Τρεχαλάκη,
ευχαριστώ, άλλη μια φορά.:))

Μαρία Δριμή είπε...

Μαρία μου,
Κι όμως υπάρχει κάτι που είναι σίγουρο σ' αυτή τη ζωή. Όμως, από μόνη της, είναι ωραία, με όλα τα καλά και άσχημα που κουβαλάει. Χαθήκαμε ελαφρώς...Παρακολουθώ το μπλογκ σου που έχει απογειωθεί. Και οι φωτογραφίες σου είναι καταπληκτικές! Πολλά φιλιά