Σελίδες

17.10.10

Cartier με άρωμα πορτοκάλι


     Η Άννα κι εγώ, σήμερα το απόγευμα, στη στάση του τραμ. Πηγαίνουμε σινεμά. Τίνκερμπελ, η νεραϊδούλα, η επιλογή της εβδομάδας για σινεφίλ επτάχρονα. Περιμένουμε το τραμ καθισμένες στο παγκάκι. Φοράω την ολοκαίνουργια κολώνιά μου: Cartier με άρωμα πορτοκάλι. Είμαστε με την Άννα η πορτοκαλιά με το πορτοκαλάκι.
     Μια ηλικιωμένη γυναίκα έρχεται και κάθεται δίπλα μας στο παγκάκι. Φοράει παλιά μαύρα ρούχα και φθαρμένα μαύρα παπούτσια. Κρατάει μια μαύρη πάνινη τσάντα ELLE, μάλλον δώρο από κάποιο περιοδικό ή εφημερίδα. Τα χαρακτηριστικά της είναι όμορφα, παρά την ταλαιπωρημένη όψη της.
     Μέσα στα πρώτα λεπτά, πλησιάζει το πρόσωπό της στο δικό μου με ύφος εμπιστευτικό. Έχει πράσινα μάτια.
     «Με συγχωρείτε. Να σας ρωτήσω κάτι;»
     Το βλέμμα της είναι ελαφρώς παρακλητικό. Περιμένω ότι θα μου ζητήσει χρήματα. Ή δουλειά. Ή και τα δύο.
    «Φοράτε κάποιο άρωμα ή είναι της κυρίας από πίσω;»
     Γυρίζω ξαφνιασμένη να δω την «κυρία από πίσω». Μια ηλικιωμένη γυναίκα με τον άνδρα της.
     «Φοράω μια κολώνια».
       Φοβάμαι ότι θα μου πει πως της φέρνει αλλεργία.
       «Είναι πολύ ωραία. Πώς λέγεται;»
       “Essence d’ orange του Cartier”.
       «Έχετε ένα στυλό να το σημειώσω;»
         Κουβαλάω πάντα στυλό μαζί μου για να σημειώνω διάφορα που μου έρχονται στο μυαλό. Πάντα εκτός από σήμερα.
        «Όχι, δυστυχώς».
       «Μου την ξαναλέτε;»
       «Άρωμα πορτοκαλιού σημαίνει», της εξηγώ.
       «Α, αυτό το θυμάμαι πιο εύκολα. Πού μπορώ να τη βρω;»
       «Ο Hondos τις έχει όλες», της απαντάω.
     Ικανοποιείται, αλλά πάλι όχι απόλυτα. Θέλει το γραπτό. Τα λόγια τα παίρνει ο αέρας. Κοιτάζει γύρω της με αγωνία. Σηκώνεται και αρχίζει να ρωτάει έναν -έναν τους ανθρώπους στη στάση. Η μαύρη τσάντα έχει μείνει ορθάνοιχτη στη θέση της, ακριβώς δίπλα μου.
     Το δικό της τραμ καταφθάνει κι εκείνη δεν έχει βρει ακόμα στυλό. Δεν γράφει πολύ ο κόσμος σήμερα. Περισσότερο πληκτρολογεί. Ή καρφώνει.
     Τρέχει προς την πόρτα του κοντινού βαγονιού, αρπάζοντας την τσάντα της από το παγκάκι.
     «Ευχαριστώ. Σας ευχαριστώ πολύ», μου λέει ξανά και ξανά καθώς χάνεται στο εσωτερικό του τραμ.
      Μένω να κοιτάζω με απορία. Αν είχα το μπουκάλι της κολώνιας μαζί, θα της το έδινα. Έτσι κι αλλιώς, το πιθανότερο είναι ότι θα την έχω βαρεθεί πριν το τελειώσω.
       Φέρνω τους καρπούς μου κοντά στη μύτη μου. Ξαφνικά, η υπέροχη μυρωδιά μου με γεμίζει θλίψη.

8 σχόλια:

Τσαλαπετεινός είπε...

Όταν σε ξαφνιάζουν οι άνθρωποι,
όταν αφήνεσαι να σε ξαφνιάζουν
υπάρχουν ακόμα ελπίδες...

Καλή σου νύχτα

Sisyfina είπε...

Τής έδωσες κάτι για να ονειρεύεται...

NOSTOS είπε...

Ονειρα καιελπιδες ανθρωπων της καθημερινοτητας..τα θελω τους μας ξαφνιαζουν..μας ξυπνουν αποτομα απο την νιρβανα που ζουμε,και μας θυμιζουν πως τα αυτονοητα ειναι εκει εξω και μας περιμενουν.

Ανώνυμος είπε...

Τι όμορφο να αναζωογωνείς ελπίδες γερασμένες ...

Χαμογελαστή καλησπέρα

Ανώνυμος είπε...

Eisai kalos anthropos mallon.Ego den tha apantousa,tha koitaza me kakia,isos kai na ebriza,alla pote ma pote den apokalipto tin kolonia mou.

Eisai kali :)

O kakistos Deerman.

YG.Poli sostiiii kurios o kosmos pliktrologi alla karfonei akoma poio poli :)

ΑΧΤΙΔΑ είπε...

Όταν πηγαίνω σε γηροκομεία για να μοιράσω δωράκια και δικά μου μικρά κατορθώματα της κουζίνας, ξέρεις τι είναι το αγαπημ΄'ενο δώρο που θέλουν οι γιαγιάδες; αρώματα! Γι' αυτό αγοράζω μικρά μπουκαλάκια, τα ζωγραφίζω λιγάκι για να τους δώσω μια χαρούμενη και φανταχτερή όψη και τα γενίζω κολώνια Φουζέρ που είναι σχετικά φθηνη και πανέμορφη. Λοιπόν δεν ξαφνιάζομαι.Χαίρομαι που σε βρήκα.

logia είπε...

δεν γράφει πολύ σήμερα ο κόσμος
περισσότερο πληκτρολογεί

και μένα μ΄αρέσει πολύ το γράψιμο κυρίως με μολύβια, που να τα ξύνω συνεχώς κι αυτά να μικραίνουν στα χέρια μου, αλλά να διατηρούν συνεχώς μια αιχμηρή μύτη για να στάζουν στο χαρτί σκέψεις, ενέργειες, προγράμματα μα και κάθε τι που περνάει από το μυαλό

Ioanna είπε...

Καλησπέρα και καλώς σε βρίσκω με τη σείρά μου!

Χαίρομαι ιδιαίτερα με το θέμα σου μιας και όπως θα κατάλαβες έχω και εγώ μία μικρή αδυναμία στα στιλό.

Καλό βράδυ και καλή εβδομάδα :)