Ας πάμε, της λέω, οι δυο μας μια βόλτα
στα άδεια στενά, στους δρόμους, στα πάρκα
«Φοβάμαι, μισώ τον ήλιο που λάμπει
χαλάει τις σκιές, ανάμεσα μπαίνει
κι αφήνει χωρίς σκιά τους ανθρώπους».
Προσέχω πολύ εσένα μη χάσω
της λέω βιαστικά και βγαίνω στο δρόμο
Μπροστά πάω εγώ, ξοπίσω μου εκείνη.
Σκιές συναντώ των άλλων ανθρώπων
σκυμμένες κοιτούν με τρόμο τον ήλιο
και σβήνουν αργά, χαμένες στο φως του.
Στο πάρκο μπροστά αντάμωσα εσένα
τα μάτια κλειστά, θαμπά από τη λιακάδα
χωρίς να σκεφτώ το δρόμο διασχίζω.
Για λίγες κουβέντες μαζί σου στον ήλιο
μεμιάς λησμονώ κι αυτή τη σκιά μου.
Ξεφτίζει εκείνη, σκορπά στα λουλούδια
η γύρη που δίνει το χρώμα στον κόσμο.
8 σχόλια:
Μια όμορφη Κυριακή σε σένα Μαρία
κι αν η σκιά σου παραπονιέται
πως την ξέχασες ,πες της πως θα είστε μαζί όταν έρθει ξανά το βράδυ...
Καλημέρα, Καπετάνιε. Όμορφα κυριακάτικα αρμενίσματα σου εύχομαι!
Τι όμορφο δρομάκι!.. Από που είναι;; Καλή κυριακή!@
Για λίγες κουβέντες στον ήλιο..
Όμορφος πουναι ο ήλιος
Κάθε που ανατέλλει
Μας διώχνει τις σκιές και τα φαντάσματα
Και ξαναφέρνει κοντά τους ανθρώπους
Καλημέρα Μαρια
Όμορφο δρομάκι, καλλιτέχνιδα! Στη Νεκρόπολη της Γλασκώβης! μπρρρρρρρρ...
Καλό απόγευμα, Velvet! And a velvet evening!
μόνο όταν ξεχάσουμε τη δική μας σκιά, μπορούμε να νιώσουμε των άλλων τη σκιά
καλό απόγευμα, καταπληκτική και η φωτογραφία!
Καλησπέρα, Silena. Να έχουμε όλοι μια εβδομάδα χωρίς σκιές, λουσμένη στο φως!
Δημοσίευση σχολίου