Ο φόβος των ξένων

   Τέσσερις διαρρήκτες εισέβαλαν σε ένα σπίτι. Κακοποίησαν τον ιδιοκτήτη. Τον χτύπησαν, τον τραυμάτισαν. Παραλίγο να τον σκοτώσουν. Του πήραν όσα χρήματα είχε στο σπίτι.

   Άσχημη ιστορία, όχι όμως ασυνήθιστη. Στο λήμμα house robbery το Google έχει περίπου 15 εκατομμύρια καταχωρήσεις. Πάνω από τις μισές είναι αναφορές περιπτώσεων από όλο τον κόσμο, από το πρόσφατο και απώτερο παρελθόν. Με και χωρίς θύματα.

   Η παραπάνω περίπτωση καταγράφηκε πρόσφατα στην Αθήνα, με θύμα τον Νίκο Κούνδουρο και θύτες τέσσερις αλλοδαπούς. Διάβασα τη συνέντευξή του στο σημερινό ΒΗΜΑ. Με προβλημάτισε πολύ. Σχεδόν μου χάλασε τη μέρα. Κατανοητά είναι η οργή, ο τρόμος, το σοκ του θύματος. Κατανοητή μέχρι κάποιο σημείο και η επιθυμία εκδίκησης.

    Με ανησύχησαν οι σχεδόν ρατσιστικές γενικεύσεις του σκηνοθέτη. Χαρακτηρίζει «εφηβικές μαλακίες» την πρότερη ευαίσθητη και γενναιόδωρη στάση του απέναντι στην είσοδο των ξένων στην Ελλάδα. «Τέσσερα κτήνη, τέσσερις βάρβαροι που βρωμούσαν και φορούσαν μάσκες» τον έκαναν να δει την πραγματικότητα. Τώρα πια φρονεί ότι δεν είναι σωστό «η Ελλάδα να ανοίγει τις πόρτες της σαν την πουτάνα που ανοίγει τα πόδια της». Θεωρεί απαράδεκτη την ύπαρξη 1.400.000 ξένων στην Ελλάδα. Διακρίνει στο δικό του περιστατικό «μια εκδικητικότητα φυλετική, ταξική, κοινωνική, εθνική». Οι κακοποιοί δεν ήθελαν μόνο να τον ληστέψουν. Ήθελαν και να τον σκοτώσουν. Ο ένας από τους δράστες φώναζε σε σπαστά ελληνικά «μην τον κρατάς, πνίξ’τον τον πούστη». Τον ενόχλησε αφάνταστα αυτό το «πούστης». Μπήκαν σ’ ένα σπίτι που «για κείνους ήταν το Λούβρο» και τους έδωσε ό,τι λεφτά είχε. Έπρεπε να τον χτυπήσουν και να αμφισβητήσουν και τον ανδρισμό του;

    Διαρρήξεις σπιτιών γίνονταν από παλιά και θα γίνονται όσο υπάρχουν σπίτια και όσο υπάρχουν άνθρωποι. Η παραβατικότητα είναι σύμφυτη με την ανθρώπινη φύση. Καταπιέζεται περισσότερο ή λιγότερο αποτελεσματικά από τις κοινωνικές συνθήκες, τη μόρφωση, το βιοτικό επίπεδο και τις κρατικές δομές. Όμως με κάθε ευκαιρία κάνει την εμφάνισή της. Δεν είναι αποκλειστικότητα των αλλοδαπών κάθε επικράτειας. Δεν μπαίνουν μόνο αλλοδαποί διαρρήκτες στα σπίτια. Ούτε είναι σίγουρο ότι και οι εν λόγω τέσσερις δράστες ήταν αλλοδαποί. Γιατί θα προτιμούσε ο ένας να μιλήσει σε σπαστά ελληνικά και όχι στη γλώσσα του; Μήπως υπήρχε και κάποιος πατριώτης μας στην παρέα;

    Αυτό το 1.400.000 οικονομικών μεταναστών δεν είναι όλοι «κτήνη» και «βάρβαροι». Υπάρχουν οικογένειες που δουλεύουν τίμια και σκληρά και που έχουν ξαναφτιάξει τις ρημαγμένες ζωές τους δίνοντας στα παιδιά τους μια καλύτερη ευκαιρία από αυτές που οι ίδιοι αξιώθηκαν. Υπάρχουν αλλοδαποί που εκπροσωπούν τη χώρα μας σε αθλητικές, καλλιτεχνικές και επιστημονικές δραστηριότητες καλύτερα απ’ όσο θα μπορούσαμε εμείς οι ίδιοι. Αρκεί να δει κανείς τις ελληνικές ομάδες, τις Κρατικές μας Ορχήστρες, το μπαλέτο της Λυρικής Σκηνής κλπ.

   Υπάρχουν και άλλοι αλλοδαποί που υφίστανται την ελληνική παραβατικότητα, εκείνη του Έλληνα εργοδότη. Δουλεύουν ανασφάλιστοι σε συνθήκες επιεικώς επικίνδυνες. Αν έχουν την ατυχία να υποστούν σοβαρό τραυματισμό κατά την ώρα της εργασίας, το ατύχημα κουκουλώνεται όπως-όπως και τίποτα δεν μπορεί να αποδείξει την ενοχή του εργοδότη. Από τα αρχεία των μονάδων εντατικής θεραπείας θα μπορούσε να σχηματιστεί ολόκληρη κοορτή (cohort) τέτοιων περιπτώσεων.

    Και πάλι είναι δικαιολογημένη η όποια οργή του κ. Κούνδουρου. Όμως περιμένει κανείς ένα φιλτράρισμα στο λόγο ενός πνευματικού ανθρώπου, μια και έχει πάντα μεγαλύτερο αντίκτυπο από το λόγο των άσημων συμπολιτών του. Και αν έχει επιλέξει να μένει σε ένα σπίτι που για κάποιους φαντάζει σαν το Λούβρο, καλά θα είναι να το έχει φυλαγμένο, εν τη απουσία αλλά και εν τη παρουσία, με τους διαθέσιμους τρόπους της σύγχρονης τεχνολογίας…