Φωτογραφίες τοίχου

 

       Μια παρέα από νεαρά παιδιά στη θάλασσα. Δύο αγόρια, δύο κορίτσια, όλοι τους το πολύ μέχρι εικοσιπέντε χρονών. Τα αγόρια σωματώδη, γυμνασμένα, «φέτες». Οι κοπέλες στα όρια της ανορεξίας. Όλοι τους έχουν τατουάζ σε διάφορα σημεία του σώματος.
      Η μια από τις κοπέλες κρατάει μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, από αυτές τις μικρές σε μέγεθος και μεγάλες σε δυνατότητες. Το ένα αγόρι έχει πάρει την άλλη κοπέλα στους ώμους του και ποζάρει με χαμόγελο λεύκανσης.

-Αυτή θα την βάλω στον τοίχο. Τράβα την ξανά να είναι καλή. Ολόσωμη. Να φαίνεται και το νερό.

     Η φωτογράφος προσπαθεί. Φαίνεται μπερδεμένη από τις ενδείξεις της μηχανής.

-Βγήκε; Ρωτάει η αναβάτις από ψηλά, γραπωμένη από τον σβέρκο του μοντέλου.

-Δεν ξέρω, απαντά η φωτογράφος ακόμα πιο μπερδεμένη.

-Ας την ξαναβγάλουμε, λέει το μοντέλο-ίππος. Αν είναι καλή, θα τη βάλω προφίλ.

     Ξαναπροβάλλει το λευκό χαμόγελο με φόντο τα γαλανά νερά. Το λευκό του Αιγαίου δεν πιάνει μία μπροστά του.

-Να σας πω τι έχω πάθει εγώ, λέει ο τέταρτος της παρέας. Κάθε μέρα με σκουντάει μία που δεν την ξέρω.

-Καλή; ρωτάει το μοντέλο-ίππος, αναφερόμενος προφανώς όχι στην καλοσύνη της εν λόγω άγνωστης.

-Δεν ξέρω. Έχει βάλει για προφίλ τη Ντόρα.

-Ποια Ντόρα; Τη μικρή εξερευνήτρια;

-Ε, ποια; Τη Μπακογιάννη;

-Αυτές που βάζουν άσχετες φωτογραφίες προφίλ, συνήθως δεν βλέπονται. Ή δεν ψάχνουν. Εσύ τη σκουντάς;

-Τη σκούντηξα κάνα-δυο φορές. Είπα να της κάνω λίγο chat, αλλά βαρέθηκα.

-Γιατί;

-Είδα τις πληροφορίες της. Πολλή κουλτούρα, βρε παιδί μου. Όλο σελίδες ποίησης, τέχνης και λόγου και άλλες τέτοιες μ……. Τι να συζητήσουμε; Για τον Σέξπιρ;

-«Να ζει κανείς ή να μην ζει;» Αυτός δεν το έχει γράψει; ρωτάει η αναβάτις από τους ώμους του μοντέλου-ίππου.

-Καλά, δεν παίζεσαι! θαυμάζει η φωτογράφος.

-Πόσες έχεις τραβήξει;

-Ολόκληρο άλμπουμ. Διαλέγετε και παίρνετε. Προβλέπω πολλά likes. Θα κοκκινίσουν οι ενημερώσεις σας για βδομάδες.

-Παιδιά, δεν τα μαζεύουμε να πάμε να πιούμε καφέ επάνω στην καφετέρια; Είδα ότι έχει wifi. Θέλω να ταΐσω και τα ψάρια μου.

-Άντε, πάμε. Να μαζέψω κι εγώ τα καλαμπόκια και να αρμέξω την αγελάδα μου.