Σελίδες

15.8.10

Σημειώσεις δίπλα στο κύμα


   Πάει καιρός χωρίς ούτε μία ανάρτηση σε τούτο το ιστολόγιο. Ούτε μία ιστορία. Έστω κάποιες σημειώσεις. Κόλλησαν οι ρευστές ημέρες. Έγιναν ημίρρευστες. Στο τέλος στερεές, στόκος.
     Σφίγγω το στυλό ανάμεσα στα δάκτυλα. Πρώτα όρθιο, μετά ανάποδα. Πάντα μου έλεγαν ότι κρατάω το στυλό σαν παλούκι. Μερικές φορές νομίζω ότι και οι λέξεις που γράφω είναι άχαρες και σκληρές σαν παλούκια. Αυτόν τον καιρό όμως και αυτές οι λέξεις δεν λένε να βγούνε. Σκόρπιες ιδέες συνωστίζονται απρόθυμα.
    Δοκιμάζω με το ποντίκι, του υπολογιστή  φυσικά. Η Άννα ως ποντίκι έμαθε πρώτα το εξάρτημα του υπολογιστή και μετά το απεχθές τρωκτικό. Δεξί κλικ, αριστερό κλικ. Ο κέρσορας βολτάρει άσκοπα πάνω στην επιφάνεια εργασίας. Παράθυρα ανοιγοκλείνουν. Φάκελοι εμφανίζονται για να χαθούν ευθύς αμέσως.
    Καλοκαιρινή ραστώνη. Το μυαλό σχεδόν ναρκωμένο, καλυμμένο, λες, από επάλληλα στρώματα αντιηλιακού με υψηλό δείκτη προστασίας. Προστατευμένο από κάθε έναυσμα δημιουργίας.
    Παρηγοριέμαι όμως, γιατί τουλάχιστον διαβάζω. Και μάλιστα με αναντικατάστατη συντροφιά, τη θάλασσα. Την ακούω να πηγαινοέρχεται ακούραστα πάνω στα βότσαλα, άλλοτε ήρεμη, θωπευτική και άλλοτε ανταριασμένη, σαρωτική. Συχνά σηκώνω τα μάτια από τη σελίδα και παρατηρώ τα βότσαλα που γυαλίζουν φρεσκοπλυμμένα κάτω από την Αυγουστιάτικη λιακάδα. Οι στίχοι των ποιητών γυαλίζουν κι αυτοί, ακέραιοι και εκτυφλωτικά όμορφοι, με φόντο το γαλάζιο, σχεδόν μινιμαλιστικό τοπίο. Αλλά και τα πρόσωπα στις διηγήσεις των συγγραφέων φωτίζονται αλλιώς, σχεδόν λάμπουν.
Είναι αυτό που έλεγε ο ποιητής: Κύμα στο φως/ Ξαναγεννάει τα μάτια…

(Η φωτογραφία δική μου, από αυτές που τράβηξα φέτος το καλοκαίρι σε μέρος όχι εξωτικό, όχι μακρινό, όχι ονειρεμένο.)

9 σχόλια:

Poet είπε...

Μπορεί να κρατάς το στυλό σαν παλούκι, μπορεί να μην βγαίνουν οι λέξεις, γράφεις όμως καλά. Είναι ένα πολύ ωραίο κείμενο αυτό.

Εγώ τις διακοπές μου τις έκανα στην έρημη Θεσσαλονίκη. Και πέρασα καλά. Δεν μένει παρά να σου ευχηθώ «χρόνια πολλά» και εδώ. Ξέρεις εσύ πόσο ειλικρινά το εννοώ. Καλή συνέχεια και καλό φθινόπωρο πια, Μαρία.

Και ... γράφε.

Μαρία Δριμή είπε...

Τόλη μου σ' ευχαριστώ ειλικρινά. Η γνώμη σου έχει μεγάλη βαρύτητα. Η αλήθεια είναι ότι δεν έχω μείνει άπρακτη. Θα σου στείλω κάτι εν καιρώ.
Έρημη ή πολυσύχναστη, η Θεσσαλονίκη είναι πάντα όμορφη. Σκέτη μάγισσα.
Έχω ακόμα υπόλοιπες διακοπές, δυστυχώς ή ευτυχώς κι αυτές χωρίς γρήγορο internet. Θα τα λέμε όμως με κάθε ευκαιρία.

Sisyfina είπε...

Χρόνια πολλά και καλά. Μαγική και ονειρεμένη η φωτογραφία!

Μαρία Δριμή είπε...

Ευχαριστώ, Mambo Tango!

Margo είπε...

Το τοπίο μέσα από τη φωτογραφία σου έγινε πολύ μυστηριακό.
Και πράγματι γράφεις πολύ καλά ακόμη κι όταν σφίγγεις το στυλό ανάμεσα στα δάκτυλα:)

Χρόνια πολλά Μαρία μου δημιουργικά και γεμάτα!
Καλή συνέχεια στις ρευστές ημέρες των διακοπών σου!
Φιλιά πολλά

Μαρία Δριμή είπε...

Μαρία μου σ' ευχαριστώ πολύ. Σήμερα διάβαζα μια συνέντευξη του Βέλτσου για τη Μύκονο και σε θυμήθηκα. Χρόνια πολλά και σε σένα και από εδώ!

maximus είπε...

Χρόνια Πολλά Μαρία :))

Μαρία Δριμή είπε...

Ευχαριστώ πολύ, Μaximus!

Κωνσταντίνος Ριγελιανός είπε...

Περίεργα όμορφο κείμενο, ταξιδιάρικη φωτό!