Το σκιάχτρο της αυλής

Το σκιάχτρο στην πίσω αυλή

γνέφει  ήλιους στα πετούμενα 

ντυμένο τα ρούχα του πατέρα

μπλε σακάκι σταυρωτό 

λειψό κουμπί στ’ αριστερό μανίκι

και καταμεσής στο πέτο

ανεξίτηλη λαδιά περασμένων Χριστουγέννων

φαρδί μάλλινο παντελόνι

με τσέπες ξέχειλες από προσμονή

στο κεφάλι φορεμένο στραβά

το καπέλο της μνήμης

ψαθί πλατύγυρο με μαύρο σειρήτι

που σκίαζε τα μάτια του 

σαν βούρκωνε κι ανέμιζε τα βλέφαρα

μόνος μέσα στον κόσμο.

Φοβούνται το σκιάχτρο

του δρόμου τα παιδιά

ξεμακραίνουν το βήμα τους

χωρίς δεύτερη ματιά

ανύποπτα πόσο τα λαχταρά

η αγκαλιά των ρούχων του πατέρα.