Τα Κύθηρα είναι ένας τέτοιος «δύσκολος» προορισμός. Όμως σε κερδίζουν εύκολα και αφήνουν μνήμη το ίδιο ζωντανή με το εντόπιο αγριολούλουδο, τη sempreviva.
Επτά βραχείς και ένας μακρός συριγμός. Αυτός είναι ο συναγερμός κινδύνου του «Βιντσέντζος Κορνάρος» που εκτελεί το δρομολόγιο Γύθειο-Κύθηρα. Προτιμώ την ποίηση του Κορνάρου από τη ναυσιπλοΐα του.
Το “Octopus’s garden” των Beatles γράφτηκε σίγουρα για το Γύθειο. Είναι πραγματικά η πόλη των κρεμασμένων χταποδιών. Γιρλάντες από τροφαντά, γυαλιστερά πλοκάμια περιστοιχίζουν σχεδόν ολόκληρη τη μαρίνα.
Τις πιο ευρηματικές επωνυμίες επιχειρήσεων συναντά κανείς σε γραφεία τελετών. Μετά τον Κοράκη στο Κοπανάκι Μεσσηνίας, τον Φάνη Μπαμπούλα στη Θεσσαλονίκη, το «Συγχωράδικο» στους Αμπελόκηπους, στην Στούπα Μεσσηνίας συνάντησα το γραφείο τελετών «Οι Άγγελοι».
Το κωμικό και το τραγικό ενωμένα πλάτη με πλάτη: ένας Σικελός διατηρούσε την πεθαμένη θεία του σε ψυγειοκαταψύκτη για να εισπράττει τη σύνταξή της. Ευτυχώς που η τεχνολογία των ψυκτικών μηχανημάτων έχει προχωρήσει αρκετά, ώστε να μη χρειάζονται απόψυξη. Σε άλλη περίπτωση, ο σύγχρονος Norman Bates από τη Σικελία θα έπρεπε τουλάχιστον μία φορά το μήνα, μετά την είσπραξη της σύνταξης, να καθίζει την κατεψυγμένη θεία σε πολυθρόνα και ίσως να κουβεντιάζει μαζί της για να μην εγείρει υποψίες, μέχρι να ολοκληρωθεί η απόψυξη. Πενήντα ολόκληρα χρόνια μετά, η σύγχρονη εκδοχή του «Ψυχώ» φαίνεται πως είναι «Ψύχω».
